Projekt "Konstrukcje przestrzenne Rodczenki" powstał w 2010 roku. Książek odwołał się do tzw. "trzeciej serii konstrukcji przestrzennych" Aleksandra Rodczenki z lat 1920-1921. Konstrukcje rosyjskiego konstruktywisty to proste, modułowe kompozycje wykonane z tego co artysta miał pod ręką - identycznych klocków drewna. Rodczenko wspomina, że rozwinął te kompozycje na drodze eksperymentu, były demonstracją uniwersalności i możliwości zastosowania w różnych systemach i aplikacjach. Paweł Książek zainteresował się postulatem Rodczenki, który adresował swoje konstrukcje do przyszłych budowniczych przemysłu pisząc: “(...) nic nie jest przypadkowe czy niekontrolowane. Wszystko musi być zredukowane do uniwersalnego kształtu: musi być uproszczone, zgeneralizowane.” Książek wpisuje się w wizję przyszłości stworzoną przez Rodczenkę. Tworząc serię obrazów Książek zadał sobie pytanie: jak wyglądałyby realizacje Rodczenki, gdyby ten miał dostęp do ówcześnie mu nieznanych materiałów, tanich i modułowych. Książek bada konstrukcje Rodczenki używając prostych i tanich przedmiotów, takich jak opakowania po CD, żyletki, nożyki do cięcia papieru, czy zapalniczki jednorazowego użytku. Przedmioty te mają identyczne możliwości konstrukcyjne, co deseczki Rodczenki, jednak ich pierwotna funkcja może mieć paradoksalnie destrukcyjny charakter. Obrazom towarzyszy film ,który przedstawia proces budowy modułowej konstrukcji Rodczenki,przy użyciu "niewidzialnych" elementów, wycinanych na podkładce organizującej przestrzeń.. Celem Książka było ujawnienie procesu konstrukcji rozumianego jako instrukcja budowy kompozycji Rodczenki. Ważna jest idea, proces, a nie konkretyzacja kompozycji, jak to mam miejsce w przypadku obrazów olejnych. Czarno-biały, pozabawiony dźwięku film odrzuca estetyzację obecną w obrazach.